7. Уявіце, клятва, якую дадзена вашымі сябрамі, і складзіце працяг апавядання з элемэнтамі нерэальнага, фантастычнага

  • 1
7. Уявіце, клятва, якую дадзена вашымі сябрамі, і складзіце працяг апавядання з элемэнтамі нерэальнага, фантастычнага, аднак магчымага і страчанага на рэальнасць. Каб лягчэй уявіць таемны космас, разгледзьце серыю карцін Язэпа Драздовіча "Жыцце на Марсе", "Жыцце на месяцы". Спачатку ў сваёй аповесці я мог бы пачаць так: "- Паслухай, - раздаецца ў цямнотзе высокі голас хлапчыка, прыцягнутага да мяне крызею - як бы ты адчуваў сябе, калі нечакана паявіўся космічны карабель з іншапланетянамі? - У мяне б спрычыніўся дых, - адказвае другі, ніжэйшы і грубейшы голас."
Sumasshedshiy_Sherlok
18
У прямокутніку СФАЙ, які прадставяе сабой класную кімнату Юры, створаную ў выніку колькасці твораў мастака Язэпа Драздовіча, я ўбачыу выдатна вялікія выявы, якіх нас усіх ўражаюць. Карціны "Жыцце на Марсе" і "Жыцце на месяцы" ярка перадаюць фантастычныя міры і быццам пераносяць нас у нейкія іншыя, невядомыя нам, прасторы.

Сцэнарый нашага апавядання пачынаецца ў той момант, калі сябры - Юра і яшчэ адзін хлопчык, які мае грубы голас - сядзяць у сваім класе і размаўляюць аб тым, як бы яны адчуваліся, калі з неба раптам з"явіўся касмічны карабель, які прынёс на Зямлю іншапланетяняў. Юра з імгненням адказвае: "У мяне б спрычынілася дыхаць". Голасы хлопчыкаў абмяркоўваюць, як бы ім было цікава сустрэцца з іллюзорнымі прадстаўнікамі непазнанага свету.

Празам з Юрой мы падымаемся ў вышыню і прабіраемся праз Язэпа Драздовіча ў нейкую іншапланетную абласць, дзе мы ўвайшлі ў кантакт з цікавымі і незвычайнымі істотамі. Яны, работаючы разам, прапануюць нам выдатныя магчымасці, якія наш свет ніколі не бачыў. Адным з іх было "Жыцце на Марсе": удзень мы маглі радыкаваць на чаканне "высеву" сонцам, якое, як ніякі баланснік, старалася падтрымваць жыцце на Марсе, і ўночы гледзець на вялікія чароўныя камбінацыі зорак, якія з"яўляліся нашаму вобразу жыцця цалкам непадобнымі.

Прыязным да падаранай радасці, мы пакідаем Марс і выразна з гаратанай надзеяй прапэравяраем такі самы досвед на Месяцы. у адзінае стужа время мае фінітыўнае значэньне, опаляя яго святлом і тэплам, а вяснашэнныя кветкі цягам ўсяго года рабяць сваю прытулак ля сур"езных цяжкасцей.

У нашым апавяданні, мы пакладаем акцэнт на тое, што адчуванні ў незвычайным свеце могуць вярніцца да нас у рэальным жыцці. З быццам мы застылі ля сваёй сталой нявольнічай...