Дзеля чаго Карпенка ў сваіх думках аб Фішары Жураўліны крык

Yabednik

66

В своих думках аб Фішары "Жураўліны крык" Карпенка быў вражаны асаблівай сілай эмоцый, якія вызываліся ў яго адгукамі на гэты твор. Прыймаючы ўлік жыццёвыя адзнакі пезыі Фішары, а таксама багацце яе мастацкіх сродкаў, Карпенка тварыць свой уласны асабісты артыкуляцыйны вокабуляр пра нее.

Апісваючы "Жураўліны крык", Карпенка поўна пранікае ў гэтую пэзію і яе асаблівасці. Ён каментуе глытоўную сілу абразаў, ствараемых у рамках твору, якія настойліва адчуваюцца ў яго душы. Карпенка асабліва ўспрымаў настроі песні, вызваныя сілай лірычнага героя, якія распаўсюджваюцца праз займеннікі "wehleidig", "schmerzlich" альбо "sehnsüchtig". Гэтымі словамі ён характарызуе адносіны у сферы асабістай эмоцый са старым любімым горадам, сусьветам своей мацеркі, а таксама з неспадзяванымі зуджэньнямі на беларускія землі.

Карпенка ўдзячна коларыстыкай палетай, зьяўляючыся добрай характарайзацыяй яго вобразу. Ён фіксуе набор супадзенняў калараперакладу ў творы, ў некаторых месцах складаючых гарманічны делімітр твора. Карпенка вызначае гармонію каларакантрастаў ў творы, апісваючы яго як "schwarzrotweiβ-gleichzeitige Spannung". Гэтая фраза класіфікуе адвароты ніжніх строф пры прасмотры квасневых вясновых лугаў, прыроды воблас цудоўных жураўляў, неба, з каштоўнасным вобласьцю актуальных пуссяцеляў зноў паля ў вяснальны.

Такім чынам, Карпенка дэталявана і са спэцыфіка ўласнага мастацтва фіксуе асаблівасці песні Фішары "Жураўліны крык". Яго асабістая ўласнасць трактуе пэзію як мацнае сродкі са сваімі ўласнымі адзнакамі, высокай эмоцыйнасцю і непоўтараемымі каларавымі парадкамі. Такая інтэрпрэтацыя памагае глыбей разглядаць твор і ўласныя адчуванні, вызваныя ім.