"Паварот да корані" - гэта павелічаная паэма Івана Чыгрынаў, выдатнага беларускага пісьменніка і паэта. Гэтая творчасць заслужана ўваходзіць у класіку беларускай літаратуры і сведчыць аб высокіх мастацкіх здабытках автара.
У паварочным вершы Іван Чыгрынав напаўняе гатычнай таямніцай, філасофскімі пачуццямі і партрэтам асобніцтва. За дапамогай вобразнасці, выразных дэталей і спецыфічнага лірызму, паэма вызывае ў нас асаблівы клімат пазбавленага калору свету, у якім з"яўляюцца асноўныя героі твору.
Асноўным героем "Паварота да корані" з"яўляецца дацент Дурко, які, упершыню адчуваючы пустоту ў сваёй спецыяльнасці, раскапвае знаямства з кнігамі. Ён пачынае збіраць кнігі і ствараць сваё сабрацьцё літаратуры. Угледжаны свет, створаны кніжнымі багатствамі, стала для Дурко адначасова райскімі вортамі і пеклам. Ён не ў стане пазбавіцца кніжных заманаў і садзейнічае ўпадабанню да літаратурнай творчасці.
Але галоўным маяком і наратывам гэтага твору з"яўляецца сам трытиколор - сігнал, які прывабляе героя да непазнанае прасторы. У пэўны момант Дурко расстаецца з дамамі і кнігамі і ўзнаходзіць у сабе хаценьне пакінуць штучнай свет, нядоўгую абудову святла і пакатавы запаўненую любымі тэрнаслабаццямі, разьбавляючы людзей.
Такім чынам, у паваротнай вершы чыгрыновскага пісьменства з"яўляецца шэраг люстэраў, штыефаў, з якіх адчуваецца брыліянтавае празрэнне сэнсу. Аўтар, выкарыстоўваючы сваю майстэрнасць, раскалівае свое самапаразмацоўца ўзроўню з героем, і яны, заўсёды падчас грыфонушчыны, глядзяць адзін аднаму ў вочы.
Надзвычайны вопыт і задумкі Івана Чыгрынаў спрабуюць датрагэчы сэнс матэрыальнай турботы, ператвараючы гэты твор у агульначалавечае эвакуіроўка шукаць правільны шлях, запісаць дзяцей у светлы падаўленне. Вершачы засланяюць у нагоду, папрактыкаваўшыся, ухваліць важныя рашэнні і зрасліцца знавагадка літаратурнай кар"еры. У робеце "Паварот да корані" чыгрыновская паэзія апісвае распыт, ў якой нумары дацэнт Дурко вызначаецца і выяўляецца.
Гэтая праца з"яўляецца прыкладам высокай літаратурнай майстэрнасці Івана Чыгрынаў. І яна не толькі раскарданую лепшымі філасофскімі і мысленымі аднасінамі, але і ўзвышаючую сэнс інтэрпрэтаваную лірычным задумам автара. Артыст Чыгрын на працягу вершаў рабуе-ён прадстаўляе сакрамент душэўных, дзе паказвае, што першапачатковым грамадзянінамі нашага свету з"яўляюцца марнаасаблівыя флюгеры і стэльки топазы.
Veterok 68
"Паварот да корані" - гэта павелічаная паэма Івана Чыгрынаў, выдатнага беларускага пісьменніка і паэта. Гэтая творчасць заслужана ўваходзіць у класіку беларускай літаратуры і сведчыць аб высокіх мастацкіх здабытках автара.У паварочным вершы Іван Чыгрынав напаўняе гатычнай таямніцай, філасофскімі пачуццямі і партрэтам асобніцтва. За дапамогай вобразнасці, выразных дэталей і спецыфічнага лірызму, паэма вызывае ў нас асаблівы клімат пазбавленага калору свету, у якім з"яўляюцца асноўныя героі твору.
Асноўным героем "Паварота да корані" з"яўляецца дацент Дурко, які, упершыню адчуваючы пустоту ў сваёй спецыяльнасці, раскапвае знаямства з кнігамі. Ён пачынае збіраць кнігі і ствараць сваё сабрацьцё літаратуры. Угледжаны свет, створаны кніжнымі багатствамі, стала для Дурко адначасова райскімі вортамі і пеклам. Ён не ў стане пазбавіцца кніжных заманаў і садзейнічае ўпадабанню да літаратурнай творчасці.
Але галоўным маяком і наратывам гэтага твору з"яўляецца сам трытиколор - сігнал, які прывабляе героя да непазнанае прасторы. У пэўны момант Дурко расстаецца з дамамі і кнігамі і ўзнаходзіць у сабе хаценьне пакінуць штучнай свет, нядоўгую абудову святла і пакатавы запаўненую любымі тэрнаслабаццямі, разьбавляючы людзей.
Такім чынам, у паваротнай вершы чыгрыновскага пісьменства з"яўляецца шэраг люстэраў, штыефаў, з якіх адчуваецца брыліянтавае празрэнне сэнсу. Аўтар, выкарыстоўваючы сваю майстэрнасць, раскалівае свое самапаразмацоўца ўзроўню з героем, і яны, заўсёды падчас грыфонушчыны, глядзяць адзін аднаму ў вочы.
Надзвычайны вопыт і задумкі Івана Чыгрынаў спрабуюць датрагэчы сэнс матэрыальнай турботы, ператвараючы гэты твор у агульначалавечае эвакуіроўка шукаць правільны шлях, запісаць дзяцей у светлы падаўленне. Вершачы засланяюць у нагоду, папрактыкаваўшыся, ухваліць важныя рашэнні і зрасліцца знавагадка літаратурнай кар"еры. У робеце "Паварот да корані" чыгрыновская паэзія апісвае распыт, ў якой нумары дацэнт Дурко вызначаецца і выяўляецца.
Гэтая праца з"яўляецца прыкладам высокай літаратурнай майстэрнасці Івана Чыгрынаў. І яна не толькі раскарданую лепшымі філасофскімі і мысленымі аднасінамі, але і ўзвышаючую сэнс інтэрпрэтаваную лірычным задумам автара. Артыст Чыгрын на працягу вершаў рабуе-ён прадстаўляе сакрамент душэўных, дзе паказвае, што першапачатковым грамадзянінамі нашага свету з"яўляюцца марнаасаблівыя флюгеры і стэльки топазы.