Паляшчэй прычынай смерці Нявады і яго памылкі ў чым? *Асяроддзе пошукаў будучыні

  • 44
Паляшчэй прычынай смерці Нявады і яго памылкі ў чым? *Асяроддзе пошукаў будучыні
Галина
20
Паляшчэй быў культурны історычны вучоны, які вельмі зацікаўлены ў пошуку будучыні для сваёй краіны, Нявады. Ён заснаваў сваю дзейнасць на тэорыі, што для правільнага развіцця асяроддзя і супольнасці, трэба прымяняць прынцыпы наперадзе. Але яго памылкай было адмаўленне ад аналізу і ўліку практычных умоваў і асаблівасцяў Нявады.

Паляшчэй адмаўляўся ад уліку гістарычнага досведу і важнасці ўласнай унікальнасці Нявады, думаючы, што аĞсяроддзе паўтарае падобная сітуацыя, якія ён аналізаваў з гістарычных зрушэнняў. Яго памылкай было занадта асаблівае канцэнтраванне на будучай, што зводзілася да ігнаравання цяжаразумення і пабудавання дынастыі на свае часы.

Гэта падчасу прывяло да няздольнасці Паляшчэя разумець, што іншыя людзі Нявады таксама маюць рэчы, якія важныя для іх. Ён ігнараваў іх патрэбы і дастанавіў іх прыродаўны біяпатэнцыял да простага выбару, паставіўшы іх як паслухачаў і катэгорыйных суб"ектаў сваіх планаў.

Таксама Паляшчэй ігнараваў наяўнасць акадэмічнага становішча і спрачаўся з іншымі вучонымі, якія мелі адрознены погляд на будучае Нявады. Яго сам осабліва не дакладаў максімальных пасіланняў і не даўаваў адказы на аргументы і супрацьставаўшы іх.

Вынікам гэтых памылак стала нязабеспячэнне развіцця Нявады і асяроддзя, разлад ў адносінах з іншымі народамі, а таксама недастатковая кантроль над сітуацыяй. Паляшчэй няўдалася заглядзець у перспектыву і правільна вырашыць праблемы, што прывяло да трывожнага стану краіны і яе працягу на чале. Гэтую самую грэшку ён паўтараў усю жыццёвую яго дзейнасць, і гэта прывяло да ўтрачання даверу і наконтрасцене ў суполкавікаў.

Таму, выслухоўваць і аднымчываць голас і ідэі іншых людзей, дакладваць увагу да практычных і гістарычных аспектаў, а таксама дадзеных, якія ўжо існуюць у краіне, невылічальныя крокі празмацоўваюць узмацняцца і распрацоўвацца як краіна і рэгіён. Важна памятаць, што будучыня мае апірацца на сучаснасць і працягваць адначасова прагносіцца ўперад.