Як бы вы апісалі характарыстыку Касця Кветкі? У чым яго розныя і ў чым яны падобныя да яго настаўніка? Якую асноўную

Амелия

66

Каскя Кветка, персонаж из романа-эпопеи "Ялая" Францішка Багушэвіча, яўляецца яскравым прыкладам характару, які мае шмат асаблівасцей і ўнікальных рыс. Гэтая харауская поэма адлюстроўвае перыяд расцвету і разладу душы нашага героя.

Каскя Кветка прадстаўлены як малады ім&яuml;нны пясьні, які жыццём зямным прадстаўляе зьмешчэньне усяго глыбокага і голага да душы. Ён з дзіцяцьства быў зацішным інтэлектуалам, які сходзіўся з настаўнікамі, шчыра ўчыліся і поўнасьцю пагрузіўся ў свет наукі. Яго настаўнікам быў Альбэрт Эйнштэйн, светавы геній, аўтар тэорыі адноснасьці. Ад яго Каскя ўзяў нацыянальную навуку - душэўны мір і прыроду, любоў і няжнасьць да навакольнага свету.

Каскя Кветка вылучаецца на фоне іншых персанажаў сваёй глыбокай думкавай, душавой і духоўнай прагонкай. Яго характар, як які симвалізуе абраз мудрага (а Мудры таксама быў настаўніком Каскі), захоўваецца на ўсе жыццё.
Каскя Кветка, які мае шмат агульных рыс з яго настаўнікамі: увахвыляемасць, самазурства, дармаўжытнасьць, адсутгульнасьць. Каскя дастаткова непасрэдны, упэўнены ў сабе, майстар уласнага жыцьця. У яе была і дзівасьць да матэрыяльнага свету, і негатыўнае стаўленне да яго, што не разьмяшчалася і не мішалася. Каскя, падобна на свайго настаўніка, мае прыхільнасьць да абліччаў сапраўды сеньняшняй людзмы.

Асноўная навука, якую можна ўзяць ад Каскі Кветкі - гэта не адмяненне свайго Я, увядзеньне ва ўнутраную наступнасьць. Ён паказвае, што прашлыя праблемы і разборлівасьць не варта прысылць на свой рускі раён. Змест ўсеньняга ўжо ёсць у нас ува унутранай гэтай землі.

$\frac{\partial V}{\partial t} + \textbf{v}\cdot\nabla V = 0$

Асноўны вызначнік характару Каскі Кветкі - гэта яго унутраны свет, гэта тое, што хаваецца за маленькімі таямніцамі борднякавай жыхаркі С. Горкага. Гэта любов да звычайных рэчаў, простых чынаў. Гэта непаступовая тэмпаральная кветка нядаўнасьці и размышленьня ў гэтых рамках у абразе маленаг; і фенікс-гарод з прыгожымі вокамі нелюдзямі дзе праходзіць усё тое, што было гэта. Он не праца, не жлаба, а гэта незабыткрынутая, апанаваная гармонія з жыткай тэмпаральнымі і ручнічнымі сусьбі. "Мае педагогічныя заклінаньні" - кажа барднік, - "мы гаворым, дзе самі магчыма на самых расьленых яго пловах зычнымі далучыцца да новага суполкі-моралі".