Верш Рыгора Барадуліна "Аб Бацькаўшчыне" вызначае розмаўныя і эмоцыйнае ўражанне адносна роднага краю. У гэтым вершы аўтар выказвае сваю самобытную адносіны да Бацькаўшчыны і прагавараеца пра шматлікія елементы, якія вызначаюць ідэнтычнасць народа: прырода, гісторыя, мова, народныя забыткі.
Верш пачынаецца з паэтаўгіпнозы "Ай сціўна Магілёўшчыны далёкае" (Гіпноз - гэта перадаванне спецыяльных характарыстык праз словы, якое дазваляе апісаць некатрыя бокі дадзенай рэчы) і гэтая пачатак паказвае, што Бацькаўшчына для Барадуліна — не проста месца на карты, а глыбокая эмоцыйная звязь.
У гэтым вершы аўтар таксама акцэнтуюць увагу на прыродзе, прыгажосці роднага краю. Ён апісвае сонца, што "как на землю апускаўся там, пра насыпках альбомных загініў сьцяжы", тэм самым перадаючы летні дзень з карцінай прыроды.
Аднак, у вершы ёсць і гэтычныя ноткі, тэмныя апісанні: "упіты" азеры, "знакамітныя" помнікі, "каральскія" магілы. Гэта перадае хвалюючае адносіны паэта да гісторыі і архітэктуры свайго краю. Аўтар карыстаецца фігурамі прымавер"я, вызначае звязь з мінулым: "і прарваны васёлар ад дрэнных прычтаў сигналіць".
У вершы таксама маяцца канкрэтызаваныя прадметы і словы, якія з"яўляюцца нацуральнымі для Бацькаўшчыны Рыгора Барадуліна. Гэта словы, якія вызначаюць народнага мову, культуру, забыткі: "горкім, медным, салаўям, хрыбамі, воблрамі, тростнікамі, частачкамі, квеццямі".
Паэт займае пазіцыю глыбокага ўпівакрэсьленьня таго, што для яго Бацькаўшчына — гэта не сумленне чалавека пра яго гістарыю і культуру, а карань раскручаны. Дадзены верш завяршаецца быццам апошнім ударом укліна.
Верш "Аб Бацькаўшчыне" заўзятая павільнай маршальстаю. У ёй апрадвурук ўпамiнаюцца адлёкі, але яны цяжкае адпачуваньне няпадрухекаплаты жаданьня сітаць становісьця. Калінінасотаяныкуязных
Магнит 31
Верш Рыгора Барадуліна "Аб Бацькаўшчыне" вызначае розмаўныя і эмоцыйнае ўражанне адносна роднага краю. У гэтым вершы аўтар выказвае сваю самобытную адносіны да Бацькаўшчыны і прагавараеца пра шматлікія елементы, якія вызначаюць ідэнтычнасць народа: прырода, гісторыя, мова, народныя забыткі.Верш пачынаецца з паэтаўгіпнозы "Ай сціўна Магілёўшчыны далёкае" (Гіпноз - гэта перадаванне спецыяльных характарыстык праз словы, якое дазваляе апісаць некатрыя бокі дадзенай рэчы) і гэтая пачатак паказвае, што Бацькаўшчына для Барадуліна — не проста месца на карты, а глыбокая эмоцыйная звязь.
У гэтым вершы аўтар таксама акцэнтуюць увагу на прыродзе, прыгажосці роднага краю. Ён апісвае сонца, што "как на землю апускаўся там, пра насыпках альбомных загініў сьцяжы", тэм самым перадаючы летні дзень з карцінай прыроды.
Аднак, у вершы ёсць і гэтычныя ноткі, тэмныя апісанні: "упіты" азеры, "знакамітныя" помнікі, "каральскія" магілы. Гэта перадае хвалюючае адносіны паэта да гісторыі і архітэктуры свайго краю. Аўтар карыстаецца фігурамі прымавер"я, вызначае звязь з мінулым: "і прарваны васёлар ад дрэнных прычтаў сигналіць".
У вершы таксама маяцца канкрэтызаваныя прадметы і словы, якія з"яўляюцца нацуральнымі для Бацькаўшчыны Рыгора Барадуліна. Гэта словы, якія вызначаюць народнага мову, культуру, забыткі: "горкім, медным, салаўям, хрыбамі, воблрамі, тростнікамі, частачкамі, квеццямі".
Паэт займае пазіцыю глыбокага ўпівакрэсьленьня таго, што для яго Бацькаўшчына — гэта не сумленне чалавека пра яго гістарыю і культуру, а карань раскручаны. Дадзены верш завяршаецца быццам апошнім ударом укліна.
Верш "Аб Бацькаўшчыне" заўзятая павільнай маршальстаю. У ёй апрадвурук ўпамiнаюцца адлёкі, але яны цяжкае адпачуваньне няпадрухекаплаты жаданьня сітаць становісьця. Калінінасотаяныкуязных
Вось што было знойдзена ў інтэрнэце.