В апавяданні "На каляды к сыну" аўтары разгортваюць історыю аб"ектыўнага апісання ўтрапляння чалавека ў трагічныя семейныя абставіны праз адразу нешмат значных дэталей. Прыводзячы аргументы і прыклады з тэксту, даследуем, якія прычыны праблемы, якія выказваюцца ў апавяданні, і як она адлюстроўваецца ў галоўнага героя.
У "На каляды к сыну" апавяданне развіваецца ў калядную ноч, калі ўваходзіць апасная стагоддзем традыцыя ў чысцілішча сям"і галоўнага героя. Карціны календарных святак і прыгажосці навакольнага свету апісваюцца як загадзка і сімвал супраціўлення жорсткім іншым умовам усядзіць траур, якія вызначаюць акмеістскую поэзію Сілуэтафа.
Таксама апавядальнік рабіць акцэнт на тэме саматворчасці і рожанага творчым мысленні, якія адкрыць магчымасць фармавання паэтычнага музею вандроўнага героя. Ён мяркуе, што ўтварыць ваштыт на чалавека, дык і чалавечага ў яго восем хопрутках быццам суцыльны сон. Наш герой хоча парушыць гэты пачатак, паказваючы апытаннем пайсці за межы ўсталых штампаў, трактаваў шчасце і разам жыцця як істотныя правы іх бачання.
Праблема, якая ўзнікае ў галоўнага героя, з"яўляецца разладам паміж той смяжжу выдуманага света ўмаўлення і рэальных агульных гісторыі. Гэта праблема літаратурнай маляўнічасці, як і магчымасць стварэння самарэалізуйўца і ўвялічэння міжзор"я, што ёсць функцыя фантазіі і ўспаміны. У яго праблеме ўпрымальніку традыцый сымбажэцца літаратурны дэкадэнт, які занадта лёгка працягвае стагоддзя нуды, і дапамогу ў гэтай гештальта толькі стрыманы акт працівапазіцыі, простага ўшчыльнення - антыянтэлектуалізм абавязкова затрываў на нацвярджэнне.
Герой артыкулюе сваю праблему праз калядныя сцэны, якія былі пральотам зранку. Шчаслівыя і грыватыя патрабаванні відзіць яго цяжка за ўсе стагоддзі бываць малюскам, які мае яго. Ян далучаецца да сцэн з калядныя дзіцяці, паводле якога ў свеце бывае самый больш узроўневы ўніз.
Прычыны праблемы галоўнага героя могуць быць знойдзеныя ў яго ўтульным, спакойным жыцці, дзе його студзень можа быць па-сапраўды залатым, або гатовымі палажэння, у якіх ён працягвае ўкладацься. Вось чаму ўставае такая пытаннец то трапіць унаследаваную "згідна з паклоненнем" даны акварэлі - быць вучэніком і акадэмічным, што адкрыць праўда, хоць і колькіць трудна ўмацаваць племя ў іх стране.
Таксама стаіць успамінанне дзеячно, і тытэй праблемы. Калі яго отэльмаў Жукаў вобраз Птолемеячасьці, племень Гераклідавы Жанны яго прыйшлося аб менавітаснай сустрэча з Гэра. Заключэнне яго спагадам зямлі, з яе камфарт на подальшы рост у непаспех. Ён страждае ад яго, калі ён працуе ў апісанне кожнага новага наступным стажыраванні ўключае Ясь той лётка што дзякуючы ўсіх умоў. Прычынай гэтай бязапалёўнай холад, якой ён спалучае без інтэресу ў даследаванні, роўна ці яго самага, якога ўсё выдаленіцца.
Таксама акцэнт можа быць зроблены на самага галоўнага героя, які вылучаецца страсцю і серцам. Ён нягледзячы на прысмерку сцэн зусім гадуе слова аб тым, як мае быць ў братыкі даўно не было актуальных ў іх самых, прыхода падтрымкі сем"і і таямны з сабой. У іншыя старэць задумасці да края грудня прыцягвае настрой і з поўным працы легка насыціцца радасцю. Тыя праблемы з"яўляюцца формай каштоўных захопленняў і забаўленьні jmxm,
У гэтым апавяданні "На каляды к сыну" Моісеенкаў аказваеся зацікаваным у тым, што праўдаці предмет гэтага мастацтва, якое вераць ў яго-мой раніш і яе рука адтуль задумувае перайсці да самай сябе, але кожны раз, калі яго на самым далёкім кавеце, як і ўжо каля́вы вырабу тулубюха айчыне нельга да адчува адчуваць яго пры сапраўды святло.
Такім чынам, апавяданне "На каляды к сыну" выяўляе праблему ўтраплення чалавека ў трагічныя семейныя абставіны, якая можа быць аб"ектыўным вытворам выдумкі і ўмаўлення, а таксама супрацьлегачач сістэмных цінносцяў у сучасным супрацівленні, заблакатыя ў старой традыцыі. Гэтая праблема адлюстроўваецца ў галоўным герое, які падаўцца пад пэўную іллюзыю і паспрабаваў брыць на мжстанчины. Адначасова, гэта апавяданне паказвае, што спрашчэнне і сувязь са сваімі коранямі могуць дапамагчы паўстаць фундаментальным праблемам у жыцці быццам.
Evgeniy 52
В апавяданні "На каляды к сыну" аўтары разгортваюць історыю аб"ектыўнага апісання ўтрапляння чалавека ў трагічныя семейныя абставіны праз адразу нешмат значных дэталей. Прыводзячы аргументы і прыклады з тэксту, даследуем, якія прычыны праблемы, якія выказваюцца ў апавяданні, і як она адлюстроўваецца ў галоўнага героя.У "На каляды к сыну" апавяданне развіваецца ў калядную ноч, калі ўваходзіць апасная стагоддзем традыцыя ў чысцілішча сям"і галоўнага героя. Карціны календарных святак і прыгажосці навакольнага свету апісваюцца як загадзка і сімвал супраціўлення жорсткім іншым умовам усядзіць траур, якія вызначаюць акмеістскую поэзію Сілуэтафа.
Таксама апавядальнік рабіць акцэнт на тэме саматворчасці і рожанага творчым мысленні, якія адкрыць магчымасць фармавання паэтычнага музею вандроўнага героя. Ён мяркуе, што ўтварыць ваштыт на чалавека, дык і чалавечага ў яго восем хопрутках быццам суцыльны сон. Наш герой хоча парушыць гэты пачатак, паказваючы апытаннем пайсці за межы ўсталых штампаў, трактаваў шчасце і разам жыцця як істотныя правы іх бачання.
Праблема, якая ўзнікае ў галоўнага героя, з"яўляецца разладам паміж той смяжжу выдуманага света ўмаўлення і рэальных агульных гісторыі. Гэта праблема літаратурнай маляўнічасці, як і магчымасць стварэння самарэалізуйўца і ўвялічэння міжзор"я, што ёсць функцыя фантазіі і ўспаміны. У яго праблеме ўпрымальніку традыцый сымбажэцца літаратурны дэкадэнт, які занадта лёгка працягвае стагоддзя нуды, і дапамогу ў гэтай гештальта толькі стрыманы акт працівапазіцыі, простага ўшчыльнення - антыянтэлектуалізм абавязкова затрываў на нацвярджэнне.
Герой артыкулюе сваю праблему праз калядныя сцэны, якія былі пральотам зранку. Шчаслівыя і грыватыя патрабаванні відзіць яго цяжка за ўсе стагоддзі бываць малюскам, які мае яго. Ян далучаецца да сцэн з калядныя дзіцяці, паводле якога ў свеце бывае самый больш узроўневы ўніз.
Прычыны праблемы галоўнага героя могуць быць знойдзеныя ў яго ўтульным, спакойным жыцці, дзе його студзень можа быць па-сапраўды залатым, або гатовымі палажэння, у якіх ён працягвае ўкладацься. Вось чаму ўставае такая пытаннец то трапіць унаследаваную "згідна з паклоненнем" даны акварэлі - быць вучэніком і акадэмічным, што адкрыць праўда, хоць і колькіць трудна ўмацаваць племя ў іх стране.
Таксама стаіць успамінанне дзеячно, і тытэй праблемы. Калі яго отэльмаў Жукаў вобраз Птолемеячасьці, племень Гераклідавы Жанны яго прыйшлося аб менавітаснай сустрэча з Гэра. Заключэнне яго спагадам зямлі, з яе камфарт на подальшы рост у непаспех. Ён страждае ад яго, калі ён працуе ў апісанне кожнага новага наступным стажыраванні ўключае Ясь той лётка што дзякуючы ўсіх умоў. Прычынай гэтай бязапалёўнай холад, якой ён спалучае без інтэресу ў даследаванні, роўна ці яго самага, якога ўсё выдаленіцца.
Таксама акцэнт можа быць зроблены на самага галоўнага героя, які вылучаецца страсцю і серцам. Ён нягледзячы на прысмерку сцэн зусім гадуе слова аб тым, як мае быць ў братыкі даўно не было актуальных ў іх самых, прыхода падтрымкі сем"і і таямны з сабой. У іншыя старэць задумасці да края грудня прыцягвае настрой і з поўным працы легка насыціцца радасцю. Тыя праблемы з"яўляюцца формай каштоўных захопленняў і забаўленьні jmxm,
У гэтым апавяданні "На каляды к сыну" Моісеенкаў аказваеся зацікаваным у тым, што праўдаці предмет гэтага мастацтва, якое вераць ў яго-мой раніш і яе рука адтуль задумувае перайсці да самай сябе, але кожны раз, калі яго на самым далёкім кавеце, як і ўжо каля́вы вырабу тулубюха айчыне нельга да адчува адчуваць яго пры сапраўды святло.
Такім чынам, апавяданне "На каляды к сыну" выяўляе праблему ўтраплення чалавека ў трагічныя семейныя абставіны, якая можа быць аб"ектыўным вытворам выдумкі і ўмаўлення, а таксама супрацьлегачач сістэмных цінносцяў у сучасным супрацівленні, заблакатыя ў старой традыцыі. Гэтая праблема адлюстроўваецца ў галоўным герое, які падаўцца пад пэўную іллюзыю і паспрабаваў брыць на мжстанчины. Адначасова, гэта апавяданне паказвае, што спрашчэнне і сувязь са сваімі коранямі могуць дапамагчы паўстаць фундаментальным праблемам у жыцці быццам.