1. Паклейце сэнс назвы апавядання Непавтарная вясна . 2. Каму належаць словы Праца - не ваўк, у лясе не ўцячэ ? 3. Якім

  • 62
1. Паклейце сэнс назвы апавядання "Непавтарная вясна".
2. Каму належаць словы "Праца - не ваўк, у лясе не ўцячэ"?
3. Якім шляхам пайшлі Пётр і Саша, каб дасягнуць шчасця?
4. Што выстаўляе на першы план у адносінах з Пётрам і Лялькевічам Саша?
5. Сфармулюйце асноўную праблему апавядання.
6. О чым марыць у жыцці Люба?
7. Чаму Саша і Лялькевіч не пажаніліся?
8. Ці знайшлі Пётр і Саша сваё шчасце?
9. Што азначае быць шчаслівым для Пётра? Саши? Лялькевіча? Любы?
10. Што азначае быць шчаслівым для цябе?
Пума_8699
61
1. Сэнс назвы апавядання "Непавтарная вясна" заключаецца ў тым, што аўтаp прадстаўляе вясну як перыяд змянень і развіцця, на які націскаюць знешнія сілы, што не ўдаляецца ад урокаў добрачынства і свабоды.
2. Словы "Праца - не ваўк, у лясе не ўцячэ" належаць галоўнаму герою апавядання - Пётру, які асабіста канстатуе, што працоўныя прадугледжванні не ўтрымліваюцца, і працаваць слeдва нават тады, калі ніхто не бачыць.
3. Пётр і Саша пайшлі шляхам самадасканалення, акцэптавання жыццёвых труднасцяў і выбару добрачынных каштоўнасцей.
Першапачаткова, Пётр паходзіць да Лялькевіча на пошуку шчасця і ўступае ў адносіны з Любай, але пазней разумее, што Люба не яўляецца ідэальным партнёрам.
Саша пачынае ведаць самаагносціку і стаўленне да сябе, што дапамагае ёй знайсці ўнутраную сiлу i перакананасці, якая цешыць яе.
4. На першы план у адносінах з Пётрам і Лялькевічам Саша выстаўляе любоў і разумоўнае супакойства. Яны разумеюць аднаго аднаго, падтрымліваюць усіх момантах і развiваюцца разам удзень і любы iх сябе.
5. Асноўная праблема апавядання заключаецца ў пашуку шчасця. Галоўныя героі, Пётр, Саша i Лялькевіч, кожны па сваім чыну, прабуюць знайсці спосабы пабудаваць шчаслівыя адносіны i дасягнуць сапраўднай ўтрачанасці ў жыцці.
6. Люба марыць аб змене сваёй асобы і ўзнагароджваннем жыцця з Пётрам.
7. Саша і Лялькевіч не пажаніліся ўлюбленасти і супольнаства. Яны ўсвядомліваюць, што ў шлюбе можа паспыяваць нашчадак, змяніцца жыццё зікіх старажыльнікаў, і яны разлічваюць, што такое змена быццам страціць частку саміх сябе.
8. Пётр працягвае шукаць сваё шчасце, нехтуючы мараўлямі і базіркаваннем. Саша дасягае становіць шчаслівай, прыняўшы і люблючы саму сябе. Але з погляду Лялькевіча, ён не знайшоў сваё шчасце, так як ён не палюбіў.
9. Для Пётра шчасце азначае знойдзенне ідэальнай любові, адрознівацца ад альтэрнатывы, іць на хуткасць усходу, спазнаць шмат свету і дасягнуць нашчадкаў.
Для Саши шчасце азначае дасягненне самасвядомасці і гармоніі з самім сабой, любові да сваёй унутранай сутнасці i адказнасці.
Лялькевіч апражнвае шчасце ў актывізацыі мараў пра незалежнасць i пазбаўленне залежнасць ад чужых меркаў i адной важнай iх.
10. Шчасце ў апавяданні азначае знайсці мэту жыцця, развіцься як асоба, займацца тым, што любиш, і рабіць дабро ад напрацаваных планироў. Індывідуальнае паняткае шчасця, але галоўнае - то заўсёды ісці за сваёй сумленнасці і прымацоўваць сваі пацчэркі ў жыцці.